- Auglýsing -
- Auglýsing -
- Auglýsing -
- Auglýsing -

Verum hugrökk

Óvissa ríkir ekki aðeins um hvenær keppni á Íslandsmótinu í handknattleik hefst á ný heldur einnig hvernig félögin koma undan ástandinu, fjárhagslega og félagslega. Mynd/Skapti Hallgrímsson, akureyri.net
- Auglýsing -

Aðsend grein
Geir Hólmarsson áhugamaður um handknattleik skrifar
[email protected]

Við erum í klemmdri stöðu.  Það er Íslandsmót í gangi en við megum ekki spila.  Megum ekki einu sinni æfa.  Það er víruskreppa í landinu og erfitt um bjargir til að reka íþróttastarf.  Fyrirtækin í landinu munu þurfa að tryggja eigin tilverugrunn áður en þau verða aflögufær til að styrkja íþróttalífið eins og áður.  Það eru t.d. launahækkanir framundan.  Íþróttalífið er fjárvana, það stendur undir skuldbundnum kostnaði í hverjum mánuði án þess að hafa ætlaðar tekjur á móti.  Það er ekki sjálfbær tilvera.  Þetta á við fótboltann, körfuboltann, frjálsu íþróttirnar, badminton, tennis, sund, blak, fatlaða og ófatlaða, barna og fullorðinna og svo framvegis og svo framvegis og svo á þetta við um handboltann líka.  Allir eru að bíða.  Þegar vírusinn svo fer þá fer allt íþróttalífið á fullt í að harka peninga á markaði sem er illa aflögufær.  Líklegast fær enginn það sem hann þarf.  Og þótt ríkið veiti einhvern styrk þá dugar hann ekki til.  Það er mikil fjárþörf innan félaganna.

Keppast við keppa

Ætlunin er að keyra handboltann aftur í gang um leið og hægt er, helst með eins bröttu aðflugi og menn treysta sér til.  Svo er það vonin um að það verði ekkert HM.  Þannig er nú ástandið.  Hugsanlega nýtist þá janúar því það þarf að keyra eins og hægt er á meðan það er hægt.  Hætta að æfa, bara keppa.  Keppast við að keppa.  Enginn veit hvenær næsta stopp verður.  Svo má líka keppa vel inn í sumarið til að bjarga einhverju, hugsanlega öllu.  Þetta er óvissuferð.

Er alveg sama hvað það kostar?

Þetta Íslandsmót er nú þegar orðið svo skekkt að það er ekkert hægt að tala um það í samanburði eða eðlilegu samhengi við önnur Íslandsmót.  Þetta er ekkert sama mótið.  Og hvað erum við tilbúin í að skekkja það mikið?  Ætlum við að halda Íslandsmót alveg sama hvað það kostar?  Erum við tilbúin að fara KSÍ leiðina, slaufa mótinu áður en við komumst í mark, krýna Íslandsmeistara og færa lið um deildir jafnvel á markatölu þótt liðin hafi ekki spilað jafn marga leiki?  Er það sanngjörn leið?  Við gætum líka lent í þeirri stöðu að krýna engan íÍslandsmeistara og engin lið færast á milli deilda.  Það er uppi algjör óvissa.

Hár reikningur fyrir óvissuferð

Hvað erum við tilbúin að greiða háan reikning fyrir þessa óvissuferð?  Þessi ferð gæti gengið ansi nálægt fjárhag margra liða, þurrka upp það litla sem til er.  Steypt liðum í skuldir.  Sumarið er stutt og þegar þessari óvissuferð lýkur þá er strax lagt upp í aðra, haustið 2021.  Hvernig skyldu liðin þá mæta til leiks?  Efnahagslífið í deyfð, fyrirtækjarekstur í bataferli og erfitt að afla tekna fyrir fyrir íþróttirnar í landinu.

Gæti tekið ár að ná viðspyrnu

Getur verið að með því að halda úti fullu skekktu Íslandsmót í formi óvissuferðar þetta árið séum við að skjóta lappirnar undan hefðbundna mótinu næsta og þarnæsta árið.  Félög komi skuldug undan þessu móti og mæta ófjármögnuð í það næsta.  Það gæti tekið nokkur ár að ná viðsnúningi.  Hvað mun það kosta okkur í gæðum deildarinnar, í aðsókn og markaðssókn?  En hvað ef við tækjum þá ákvörðun að fara í innivinnuna frekar en að reyna að standa af okkur storminn? 

Stokkum upp spilin

Hvað með að taka þá hugrökku hugmynd að stoppa hér?  Þetta verður árið sem við krýnum ekki hefðbundna Íslandsmeistara og ekkert lið fer upp eða niður um deild.  Við spilum handbolta í riðlum.  Þau lið sem geta og hafa burði til þess fara upp úr riðlunum og spila úrslitakeppni.  Það lið sem vinnur hana getur orðið Olísmeistari þetta árið.  Þau lið sem ekki stefna á að komast upp úr riðlinum geta varið sig gegn afleiðingum ástandsins.  Farið í endurskipulagningu, teflt fram yngri leikmönnum sínum sem öðlast reynslu fyrir næsta keppnistímabil.  Allt undir merkjum Olís og Seinni bylgjunnar.  Þetta gæti verið spennandi mótunartími fyrir handboltann.  Handboltaheildin í landinu græðir.  Upp úr þessu gætum við átt betra flugtak og ánægjulegra flug þegar við loks komumst í eðlilegt ástand.

Þetta er bara hugmynd, en er hún svo galin?  Er ekki allt í lagi að hugsa hlutina upp á nýtt fyrst ekkert er eins og það á að vera?  Er þetta ekki umræðunnar virði?  Finna aðra leið þetta árið handboltanum til heilla.  Þetta er alla vega hugmynd sem má útfæra eða hafna eftir umræðu.  Er ekki nauðsynlegt að taka umræðuna, hafa hugrekki til þess?

- Auglýsing -
- Auglýsing -
- Auglýsing -
- Auglýsing -
- Auglýsing -
- Auglýsing -